მუხლი
გამართე მუხლი, იყავი სრული!!!
Friday, June 17, 2011
Holocron One: The Scroll Of Gore
Friday, April 8, 2011
პორნო-იდნუსტრიის განვითარების საკითხებზედ
Wednesday, April 6, 2011
ტუალეტის ქაღალდი
Sunday, April 3, 2011
ბიზნესი დღევანდელ საქართველოში
სტატისტიკა გვიჩვენებს, რომ უკვე დიდი ხანია აბიტურიენტთათვის პრიორიტეტულად ბიზნეს ფაკულტეტი იქცა, ეს ფაქტი კი მხოლოდ ერთს ცხადყოფს, რამდენიმე წელიწადში ჩვენს ქვეყანას უამრავი ბიზნესმენი, ამავე დროს აღარცერთი ფილოლოგი, ქიმიკოსი და ბიოლოგი ეყოლება. ვფიქრობ, ეს ყველაფერი სავალალო შედეგამდე მიგვიყვანს. გამოსავალი კი ერთია, ჩვენმა საზოგადოებამ უნდა დაძლიოს სნობური მენტალიტეტი, ადამიანებმა უნდა აკეთონ არა ის, რისი კეთებაც პრესტიჟულად ითვლება და ყველაზე მაღალანაზღაურებადია, არამედ ის, რისი კეთებაც კარგად გამოსდით და, რაც მთავარია, სიამოვნებთ.
ბევრისთვის ბიზნესი მხოლოდ ფულის კეთებასა და უდარდელ, უზრუნველ ცხოვრებასთან ასოცირდება. ნებისმიერ წარმატებულ ბიზნესმენს რომ ჰკითხო, მათი წარმატება ყოველდღიური თავდაუზოგავი შრომისა და მოთმინების ლოგიკური შედეგია. იმისათვის რომ გახდე წარმატებული, საჭიროა შეგეძლოს დათმობებზე წასვლა, ზოგჯერ წაგებაც კი, მთავარია არასოდეს დანებდე, პატიოსნად აკეთო შენი საქმე და იბრძოლო იქამდე, სანამ სასურველ შედეგს მიაღწევ.
ვფიქრობ, ბიზნესი საუკეთესო საშუალებაა საკუთარი შესაძლებლობების წარმოჩენისა და იდეების რეალიზებისთვის. საქართველო თავისი ულამაზესი ბუნებით, უნიკალური ძეგლებითა და სტრატეგიული მდებარეობით უამრავ ტურისტსა და ინვესტორს იზიდავს, რაც ქვეყნის ბიუჟეტზე პირდაპირ აისახება. ურაპატრიოტული სულისკვეთებით აღსავსე საზოგადოების მნიშვნელოვანი ნაწილი თვლის, რომ ამ ფაქტმა შესაძლოა ქართველი ერის გადაგვარება და ჩვენი მამაპაპისეული ფასეულობების გაუფასურება გამოიწვიოს, ამავე დროს, რაოდენ პარადოქსულადაც უნდა ჟღერდეს, ამავე საზოგადოებას შეუძლია ქუჩაში დაუფიქრებლად დაყაროს ნაგავი, მიუხედავად იმისა, რომ სანაგვე ურნა იქვეა, ზამთარში გაზისა და ელოქტროენერგიის, ასევე ხელოვნური ნაძვის ხის ეკონომიის მიზნით უმოწყალოდ გაჩეხოს ტყე, დაზოგილი თანხა ქეიფსა და დროს ტარებაში დახარჯოს და ტრადიციულ ქართულ სუფრაზე, ასევე ტრადიციული სადღეგრძელო წარმოთქვას: ჩემი თამადობით, ყველა პატრიოტს გაუმარჯოსო.
საბედნიეროდ, ჯერ კიდევ არსებობენ პროგრესულად მოაზროვნე, ჭეშმარიტი პატრიოტები, რომლებიც, ყველაფრის მიუხედავად, ახერხებენ პატიოსანი შრომის შედეგად იყვნენ წარმატებულები, ჰქონდეთ მაღალი შემოსავალი და სრულიად უანგაროდ დაეხმარონ სხვებს.
მეც სწორედ ასეთ მომავალს ვისურვებდი.
2007 წელი
წმ. ნიკოლოზის კალთაგადაფარებული
Tuesday, March 29, 2011
ჰალაპაგოსური პეპლები
პროტესტი! უმეტესობა თვლის რომ პროტესტი ადამიანს ცხოველისგან განასხვავებს. რომ პროტესტი ადამიანის აზროვნების და გონიერების გამოხატულებაა. დეკარტი ჰიპპი რომ ყოფილიყო უეჭველი იტყოდა: ”მე ვაპროტესტებ, მაშასადამე მე ვაზროვნებ და თუ ვაზროვნებ ესეიგი ვარსებობ”. მაგრამ პროტესტი ყოველთვის გონიერების ნიშანი როდია. მოდი ერთად შევადგინოთ იმ მოვლენების, ქმედებებისა და ცნებების სია რომელსაც დღესდღეისობით ვაპროტესტებთ. გაუმჯობესებული განათლების სისტემა, ტურიზმის განვითარება, სატრანსპორტო ინფრასტრუქტურის განვითარება, სამართლისა და სამართლიანობის დაცვა, ხელისუფლება, ექიმები, სწავლა... ცოტათი ხმამაღალი ნათქვამია რაღა ცოტათი, ასე 170 დეციბელიანი. ეს თემები მართლაც იმსახურებენ კრიტიკას, ბოლობოლო ჩვენ მომავალზეა საუბარი. მაგრამ გონიერების ნაკლებობა იმაში მდგომარეობს რომ ყველა როდი ხვდება რას აკრიტიკებს და აპროტესტებს. მთავრობის ლანძღვა-გინება სხვა მრავალთა შორის კარგ ტონადაა მიჩნეული.
არიან ადამიანები რომლებიც გარკვეულ მოვლენას გააზრებულ პროტესტს უხვედრებენ არიან კი ადამიანები რომელთათვისაც ზემოთაღნიშნული ჯგუფი ავტორიტეტს წარმოადგენს. ეს ყოველივე ჭეშმარიტი მხოლოდ პოლიტიკისთვის როდია. იგივე რამ ხდება მუსიკაში, მხატვრობაში, ლიტერატურაში და თუნდაც რელიგიაში. მაგრამ ყურადსაღები ისაა რომ ამ პრობლემას ორი მხარე აქვს. ნორმალური დამოკიდებულება რაიმე საგნის მიმართ რომელიც გამოიხატებოდა სიტყვებით ”მომწონს/არ მომწონს” ჩანაცვლდა დამოკიდებულებით რომელიც გამოიხატება სიტყვებით ”მიყვარს/მძაგს”. ამ ცვლილებებში ნეიტრალური პოზიცია სადღაც გაგვეპარა. ალბათ ინფორმაციის ხელმისაწვდომობის დამსახურებაა რომ ინდიფერენტული, ნეიტრალური დამოკიდებულება მოვლენის მიმართ გადაშენების პირასაა. ისეთი შეგრძნებაა თითქოს დარჩნენ მხოლოდ პრო-პროპაგანდისტები და ანტი-პროპაგანდისტები.
მაგალითისთვის ავიღოთ ჯასტინ ბიბერი. საზოგადოება დაყოფილია ორ ძირითად კლასად ა) ჯასტინ ბიბერი ფანები, რომელთა უმეტესობა აფანატებენ ჯასტინზე იმიტორო ”მაგარია”. ამ უმეტესობას თავისი აღტაცების საგნის ზედაპირზე ღრმად ჩახედვა არ აქვს განზრახული. დარწმუნებული ვარ ჯასტინ ბიბერის ფანებში არიან ადამიანები რომლებსაც გააზრებული აქვთ რატომ და რისთვის უსმენენ და მოწონთ მოქალაქე ჯასტინი მაგრამ დანარჩენი ნაკადს ბრმად მიყვება ბ) ხალხი რომლებსაც სძულთ ჯასტინი. ნაწილს იმიტომ რომ სხვებს სძულთ ნაწილ იმიტომ რომ სხვებს მოსწონთ, ადამიანი რომელიც თვლის რომ ჯასტინი უბრალოდ უნიჭოა ფაქტს აღნიშნავს მაგრამ პროპაგანდას არ წამოიწყებს. სად არის ხალხი რომელსაც ჯასტინის არსებობა ”ახატია”? ვერცვერასოდეს გავიგებთ რამეთუ ისინი ჩუმად არიან და სულ კიდიათ ჯასტინის, მისი ფანების და მისი ანტიფანების არსებობა.
ვიმედოვნებ მიხვდით რისი თქმაც მინდა. ფანობა ისევე როგორც მოძულეობა შეიძლება გახდეს მყარი ტენდენცია. ახლა გადავიდეთ უფრო მტკივნეულ თემაზე - რელიგიაზე. რელიგიაშიც იგივე სიტუაციაა რაც ჯასტინბიბერიზმში, და ვხედავთ: ა) მორწმუნეები რომლებზეც ამ მომენტში არ მექნება საუბარი ბ) ათეისტებს რომლებიც იყოფიან რაციონალურ ათეისტებად და ფსევდოათეისტებად. ბ კატეგორიის ზოგი, ამბოხი სულის პატრონი წევრი ცდილობს რელიგიას ებრძოლოს როგორც წესი იმის გამო რომ, ეკლესიის დოგმებს ეწინააღმდეგება. ასეთი ადამიანი უნებლიედ ათეიზმის პროპაგანდას ეწევა და ბაც ათეიზმი ხდება ტენდენცია. ჩნდებიან ე.წ. მიმდევრები რომლებიც პიონერი იკონოკლასტების ავტორიტეტის გავლენის ქვეშ ფსევდოათეისტები ხდებიან. ზოგი ამაში სოციალიზაციის საშუალებას ხედავს, ზოგი შესაძლოა ”ღადაობის” მადევარია. ნებისმიერ შემთხვევაში ასეთ სისტემაში ათეიზმს არსი ეკარგება. არსი კი იმაში მდგომარეობს რომ ათეიზმი ავტორიტეტს უარყოფს. ჰო-ჰო სწორედაც ავტორიტეტს უარყოფს ათეიზმი. არა იმდენად დოგმებს და მითუმეტეს არა ღმერთის იდეას არამედ ტვინის დაძაბვისგან განმათავისუფლებელ ფრაზებს ”ღმერთმა ასე ინება” ან ”სამყარო ღმერთის შექმნილია”. რას ვერჩით ამ ფრაზებს? რას და ასეთი მარტივი გამოსავლები აზროვნებას ზღუდავს, ინდივიდში შემეცნების სურვილს კლავს. რა მოსდის ფსევდოათეისტს ასეთი იკონოკლასტების გარემოცვაში? თავის აზროვნების მოდელს ავტორიტეტის(იკონოკლასტის) სიტყვების ნაგლეჯებზე ამყარებს. მივიღეთ თუ არა ახალი რელიგია? თამამად შეგვიძლია მისიონერობა დავიწყოთ.
ადამიანის ნდობის მოპოვება და მერე შენ ჭკუაზე ტარება, შენი აზრების მის გონებაში შთანერგვა საკმაოდ მარტივია. სწორედ ამაში მდგომარეობს ავტორიტეტზე დამყარებული აზროვნების სისტემის ძალა. თუმცა რელიგიის ასე ერთი ხელის მოსმით მოშორება არ შეიძლება. (ამჯერად რელიგიის სტანდარტულ ცნებაზე მაქ საუბარი)
განვიხილოთ ვინმე ვახუშტი მეტსხელად სიკვდილა. სიკვდილა ნახალოვკელი ძველი ბიჭია, ”შავი” ცხოვრებით ცხოვრობს, დანებიან სურათებს იღებს და ვინმემ ქრისტიანობაზე რომ თქვას რამე საღვთო ომს გამოუცხადებს. სიკვდილა თავს მორწმუნედ თვლის პერიოდულად ეკლესიაში დადის. ახლა წარმოიდგინეთ რომ რელიგია არ არსებობს. რას ჩაიდენს სიკვდილას ნაირი ბიჭი რომელსაც ყოველგვარი ლიმიტი და შიშის ფაქტორი გაუუქმეს. ღვთის შიშს დიდი საქმეების კეთება შეუძლია ზოგადსაკაცობრიო კეთილდღეობისთვის. სიკვდილა სავარაუდოდ ათეისტი რომ ყოფილიყო სისხლის გუბეებს დააყენებდა.
ერთი სიტყვით მინდა შეგახსენოთ რომ მარჯვენა უკიდურესობაზე პასუხი, მარცხენა უკიდურესობა არ არის. იყავით ინდიფერენტულები იმის მიმართ რაც თქვენ აღტაცებას არ იმსახურებს და იცხოვრეთ პერსონალური ჭეშმარიტების სახელით.
უდნა ვაღიარო რომ ჩემი ქმედებები ხშირად წააგავს იმას რის წინააღმდეგაც გავილაშქრე ამ პოსტში. ხანდახან უნებლიედ გამომდის, ჯერ ვსწავლობ...
ჰალაპაგოსური პეპელა ძალიან ლამაზი არსებაა. ვუყურებდი და ვუყურებდი, თვალს არ მოვწყვეტდი. არადა დედამიწაზე მარტო ჰალაპაგოსურ პეპლებს რომ ეცხოვრად მგონი სირობა იქნებოდა...
Monday, March 28, 2011
საფარ-ბეგს ბანანის ქერქზე ფეხი აუსრიალდა...
ამ ბოლო დროს ჩვენი ბლოგი უმსგავსო-ურჯულო პოსტებით აივსო სიმართლე გითხრათ ცოტათი მწყინს რომ თავდაპირველად ”მეტნაკლებადსაღადაოკრიტიკული” ნამუშევრები იმ რაღაცამ ჩაანაცვლა რასაც ჯერ სახელი ვერ მოვუფიქრე მარა ყველა ახლოს ”დოგმატურ პროვოკატორულ ანტირწმენასთანაა” დიახ დიახ სწორად გამიგეთ ერთგვარი აზრთა სხვადასხვაობაა მუხლის ფურცლებზე. დაძაბული პოლემიკისგან განტვირთვისთვის ჩემი ქართულის რვეულიდან შემოგთავაზებთ ამონაreadს.
აკაკი წერეთლის გამზრდელი ძალიან საინტერესო სიტუაციას აღწერს. ცის მახლობლად მთის მწვერვალზე ერთგვარი სასიყვარულო სამკუთხედი იკვრება რომლის სამივე წევრი საბოლოო ჯამში დაზარალებული რჩება. ფაქტია რომ ეს შესავალი არაფრად ვარგა. თუმცა დარწმუნებული ვარ შესავალზე მეტად ჩემი ქმედებები დაგაინტერესებთ საფარის ადგილას რომ ვყოფილიყავი.
დავიწყოთ საფარის ქმედებების ალოგიკური და ასპექტების ანალიზით. როდესაც საფარი ბათუსთან მიდის, ნაბადს იხდის და ვახშამზე უარს ამბობს, რის შემდეგაც პირდაპირ თავისი სასიყვარულო ისტორიის მოყოლას იწყებს. ზია ხანუმუმაზე მოყოლისას ნათლად ჩანს რომ საფარს გააზრებული აქვს ის ფაქტი რომ მისი ტრფობის ობიექტი სულაც არ ცდილობს საფარის სიყვარულის გამოცდას. ზია ცდილობს საფარი შურისძიების აირაღად აქციოს. მიუხედავად ამისა თავისი ერთგულების დასამტკიცებლად საფარი თანახმაა ზია ხანუმს ინალიფას ცხენი მიუყვანოს. საფარი ხვდებო რომ ძალა არ შესწევს და სიყვარულის უბიწო გრძნობის დასამტკიცებლად ერთერთ ყველაზე მზაკვრულ ხერხს - ქურდობას იზრახავს. თავისი საქციელის არამართებულობა თავადაც კარგად აქვს გააზრებული. შემდეგ როდესაც ბათუ ჰპირდება თავად მოიპაროს მის საფარის ნაცვლად ცხენი არავითარი წინააღმდეგობის გაწევას არ ცდილობს. პირიქით თითქოს კმაყოფილიცაა მოვლენების ასეი განვითარებით. საფარის ამორალურობა ნელ-ნელა სივდება. როდესაც ბათუ მის გასაკეთებელ, თუმცა ზოგადად ”არგასაკეთებელ”, საქმეზეა წასული თავის ძუძუმტეს ცოლს უუპატიურებს. ბათუსთან თავის დანაშაულს არ აღიარებს, შემდეგ სიკვდილის სახით მარტივ გამოსავალს ეძებს, და ბოლოს გამზრდელის სიკვდილის მიზეზიც ხდება. ერთი სიტყვით საფარის რეზიუმეში ექვსი არასწორი და ორი სადაო ქმედებაა რომელთა მიზეზი საბოლოო ჯამში მისი ემოციების წინაშე უძლურობაა.
რას ვიზამდი საფარის ადგილას მე? ჩემი მდაბიო, უნებისყოფო, ბილწი, ზარმაცი და ”ვიგოდნიკური” ბუნებიდან გამომდინარე არაა გამორიცხული რომ ზუსტად იმავეს რაც საფარმა ქნა, თუმც იმ ნიკოლოზს თუ დავუგდე ყური რომელიც სადღაც ძალიან ღრმად სუფევს ჩემს გონებაში, მაგრამ მაინც საკმაოდ დიდ ეგოისტია, შემდეგ სქემამდე მივდივარ: სქემა სადაც ზია ხანუმის მსგავსი ქალი საერთოდ არ შემიყვარდებოდა იმ მარტივი ფაქტიდან გამომდინარე რომ ამ მომაკვდინებელ ქალბატონს აშკარად ჩემზე დიდი ეგოს ქონაზე ექნებოდა პრეტენზია. ეს ყველაფერი კარგად ჩანს მის ხალხის მართვის ქედმაღლურ მანერაში და მის არმომწონეების წინააღმდეგ ომის გამოცხადების სურვილში.ჩემი ეგოიზმიდან გამომდინარე ჩავთვლიდი რომ მისი ამპარტავნება რაციონალურ მიზეზსაა მოკლებული. ეს მართლაც რომ ასეა რადგანაც გონიერი ადამიან არ მოსთხოვდა არავის იმას, რაც ზიამ საფარს მოთხოვა. უგუნური ადამიანის პრეტენზია გამორჩეულობაზე და წონის ქონაზე კი ნებისმიერ შემთხვევაში განწირულია. ზუსტად იგივე ეგოიზმი მიმიყვანდა დასკვნამდე რომ ადამიანთან რომელსაც უსაფუძვლო პრეტენზია ექნებოდა :ჩემზემეტობაზე:, ურთიერთობას ვერ შევძლებდი. მაშასადამე პრობლემა გადაჭრილია. აღარც ბათუსთან მივიდოდი და აღარც ცოლს გავუუპატიურებდი. აღარც გამზრდელი მოიკლაავდა თავს და ჩვენში დარჩეს არც დაიწერებოდა
ახლა დავუშვათ რომ მეც საფარივით ვერ მოვახერხე ემოციების მოთოკვა, და გადავწყვიტე ჩემი სიყვარულის დასამტკიცებლად მომეპარა ინალიფას ცხენი. რას მოვიმოქმედებდი? პირველ რიგში მეგობართან მივიდოდი. ბათი კი უდაოდ საფარის უახლოესი მეგობარია. წყნარად და დალაგებულად ჩავაყენებდი საქმის კურსში და სანამ რაიმე დასკვნების გაკეთებას მოასწრებდა ჩემივე პირით შევთავაზებდი თანაშემწის სტატუსს. შესაბამისად ბათუს ცოლის გაუპატიურებას ფიზიკურად ვერ შევძლებდი. აღარც გამზრდელი მოიკლავდა თავს და ჩვენში დარჩეს არც დაიწერებოდა.
გასათვალისწინებელი კი აი ეს არის, საფარი შემთხვევით ბედისგან დაჩაგრულად ხომ არ გრძნობდა თავს? ხომ არ შურდა თავისი ძუძუმტეს ბედნიერების და ჰაჯი-უსუფის სტატუსის? იქნებ რაიმე წყენა ჰქონდა გულში ბავშობიდან ჩატოვებული? ასეთ შემთხვევაში მართალია არაა საფარის ქმედებები გამართლებული მაგრამ მისი ტაქტიკა და ერთი გასროლით ორი კურდღლის მოკვლის პრინციპის ცხოვრებაში გამოყენების წარმატებული მცდელობა დასაფასებელია.
წმინდა ნიკოლოზი
Saturday, March 26, 2011
ძახილისნიშნების ქვეყანა. (!!!)
ქართველები, ქართველები... ქართველებს თავი ხომ ყველაზე მაგრები გონიათ? (მე ვეთანხმები კიდეც! (ქართველი მეგონა და სპარსი ყოფილა)). ქართველები სამწერტილების და ძახილისნიშნების ერი ვართ. (სად არიან შვილები შვილები სად არიან?) მიიიღო, ჩააწოდა, დარტყმა..... სულ ცოტათი ააცილა. მე შენი დედის რაზვალი მოვტყან!!! (უპს... მაპატიეთ! ეს იქ თქვეს, ამას იქ ამბობენ.)
ქართველები... ქართველები მართლაც შეძლებდნენ ყოფილიყვნენ ყველაზე მაგრები. თუ ამდენ ძახილის ნიშნიან წინადადებებს მოეშვებოდნენ. ქართველებო კარგია სხვისი აზრის მოსმენა, იქნებ თქვენი აზრის ძახილის ნიშნით დამთავრება არც ღირს. იქნებ წერტილით, არა წერტილი არა მძიმით დაამთავროთ, რომ სხვამაც შეძლოს გაგრძელება. იქნებ კითხვის ნიშნით? მოვეშვათ იმ აზრს, რომ მხოლოდ ჩვენ ვიცით ყველაფერი, მხოლოდ ჩვენ ვართ მართლები და სხვა სიმართლე არ არსებობს (მეც ქართველი ვარ, მეც არასწორი გზით მივდივარ ხოლმე ხშირად, მაგიტომ ვარ ისევ საქართველოში და არა რომში). ყოველთვის შეიძლება წინადადებაში არასწორი სიტყვები დაწერო, მაგრამ უნდა შეგეძლოს სწორ ადგილას დასვა წერტილი. არ უნდა დაგაგვიანდეს მაგ წერტილის დასმა და შემდეგ არ უნდა შეგეშინდეს ახალი წინადადების დაწყება, რომელიც შეიძლება ჯერ ფურცელი მერე კი წიგნი იქცეს.
კარგია როცა იცი, რომ ღვთისმშობლის წილხვედრ ქვეყანაში ცხოვრობ, მაგრამ ცუდია, რომ ეს სტიმულის მაგივრად, სიზარმაცეს უფრო გმატებს. ელოდებიან ქართველები ღვთისმშობლისგან განათებულ ქვეყანას, სხვისგან განათებულს თუ ხედავენ არ მოსწონთ... დენი ვჭამოთ, დენი ვჭამოთო???